Rüstəm Əhmədovun arzuları hədsiz-hüdudsuz deyildi. O, sadəcə, darısqal şəraitdən çıxıb özünə xudmani ev tikmək, balaları ilə hüzur və rahatlıq içində yaşamaq istəyirdi. Amma onun arzuları günün birində nakam qaldı…
Torpaq uğrunda gedən döyüşlərdə Rüstəm Əhmədov şəhidlik zirvəsinə ucaldı, iki balasının ömürlük gözünüyolda qoydu, torpaq üstə yuva tikmək ümidləri özü ilə birgə dəfn olundu.
Bu dəhşətli və acı taleyin indi ağrılarını daha çox onun atası, Oruc Əhmədov çəkir. Oruc kişinin 61 yaşı var. O, Mingəçevirdə yaşayır.
Reportyor.info-ya müraciət edən O.Əhmədov deyir ki, oğlu aprel şəhidlərindən biridir. O, oğlunun qəhrəmanlığı və dövlətin diqqəti ilə fəxr edir.
Amma xəstə canı ilə əlindən heç nə gəlmir ki, oğlunun sağlığında bünövrəsini qoyduğu həmin yarımçıq tikilini qaldırıb, nəvələrinə təzə ev ucaltsın, onları sevindirsin, oğlunun ruhunu şad eləsin.
Elə özü də Allahdan möhlət istəyir ki, ona bir az vaxt versin, heç olmasa nəvələrinin məktəbi qurtarmaqlarını görsün. Çünki ev tikmək ümidini tamamilə itirib.
Oruc kişi dəfələrlə yuxarı instansiyalara, Mingəçevir Şəhər İcra Hakimiyyətinə müraciət edib, hətta 4 dəfə keçmiş rəhbər (indi Gəncənin icra başçısı – red) Niyazi Bayramovun yanında olub.
Di gəl ki, şəhid Rüstəm Əhmədovun ailəsinə köməklik olunmayıb, yarımçıq tikilini inşasına vəsait ayrılmayıb.
“Biz Mingəçevirin mərkəzində, Axundov küçəsi, mənzil 3-də yaşayırıq.O vaxt 6 sot ərazidə ev tikməyə başlamışdıq.
Oğlun sağlığında deyirdi ki,ay ata, bu darısqallıqdan çıxaq, bir az nəfəs alaq. Bizim də evimiz cəmi iki otaqdır.
Ona görə hər oğula 3 otaqlı ev tikməyə başlamışdıq. Amma evi də ömrü kimi yarımçıq qaldı…”, – deyə şəhid atası kövrəlir.
Onun sözlərinə görə, Rüstəmin bir 10, bir də 12 yaşında övladları var:“Uşaqlar darısqallıqdan Ağdaşda ana babasıgildə yaşayırlar. İki həftədən bir gəlirlər, tətillərdə yanımda olurlar.
Amma şəraitimiz darısqaldır, qala bilmirlər. Mənim müraciət etmədiyim yer qalmayıb. Biz şəhid ailəsi kimi tədbirlərə dəvət olunuruq, ürək sözlərimizi deyirik, prezidentin arxasındayıq, gördüyü işlərlə fərəhlənirik. Əminəm ki, məktubum ona çatsa,Rüstəmin ev çoxdan tikilmişdi”.
O.Əhədov bildirir ki, N.Bayramovun Mingəçevirin icra başçısı işlədiyi dövrdə qəbulunda olub: “Dedi ki, bir şey fikirləşərik.Bu sözdən başqa heç nə deməyib.
İndiki icra başçısı İlham İsmayılovun yanında olmamışıq. Amma o, başçının 1-ci müavini olduğu vaxtda bizi tanıyırdı, məsələmizdən xəbərdar idi.
Mən şikayət eləmirəm, yaraşmaz mənə, sadəcə müraciət edirəm ki, köməklik olunsun. Yazdığım məktublar geri qayıdır. Uşaqlar Ağdaşa qayıtmaq istəmir, ağlayırlar.
Heç olmasa qalan ömrümü nəvələri başıma yığıb yaşayardım. İlham müəllim yeni təyinat alanda şəhid ailələrini dəvət etdi, biz də onu təbrik elədik, uğurlar arzuladıq, 1-ci müavin işlədiyi dövrdən bu məsələdən xəbərdar idi. Amma bir kömək yoxdur ki. evi tikək”.
Şəhid atası bildirir ki, şəkərli diabetdir, insulinlə yaşayır: “Allahdan möhlət istəyirəm ki, heç olmasa nəvələrin məktəbi qurtarmağını, toyunu görüm.
Əlimi üzmüşəm ki, o ev tikiləcək. Necə gedim Xoşqədəm xanımın, Zaur bəyin verilişlərinə deyim ki,şəhid ailəsinə dövlət kömək eləmir? Mənim müraciət və xahişim budur ki, kömək göstərsinlər, bizi, nəvələrimi sevindirsinlər”.
Mingəçevir ŞİH-nin İctimai-siyasi və humanitar məsələlər şöbəsinin müdir müavini Sahib Əliyev şəhid ailəsinin müraciəti ilə bağlı sorğumuza cavabında bildirdi ki, O.Əhmədov daha əvvəl də hüquq şöbəsinə müraciət edib:
“Bizim məsələdən xəbərimiz var, müraciətinə baxılıb. Hörmətli Oruc Əhmədovun ikiotaqlı şəxsi mənzili var və həyat yoldaşı ilə orada yaşayırlar, şəhid ailəsi kimi mənzilə ehtiyacı yoxdur.
Digər tərəfdən onun gəlini və nəvələri Ağdaşa köçüblər, orada qalırlar. Şəhidin xanımı Ağdaşdan ev almaq istəyir,uşaqlar ana ilə qalırlar və güzəştlərin də o rayondan verilməsini istəyir. Ona görə vəziyyət belədir. Mingəçevirdəki mülkiyyət də onundur, bağ evi kimi tikə bilərlər”.
Arifə
REPORTYOR.info
